Willy Rottiers werd op zijn zeventigste Meester-Molenaar   Willy Rottiers uit Westrem was in een vorig leven verkoper van landbouwmachines, zodoende was hij dagelijks op de baan en belandde hij in gemeenten en dorpjes in gans Vlaanderen. Van in zijn jeugd al, was Willy gefascineerd door wind-en watermolens. Nee, niet van die moderne dingen waarmee electriciteit opgewekt of water opgepompt wordt, maar molens die ooit (en soms nog) dienden om graan te malen of olie te persen. Overal waar hij kwam en er één of andere molen stond stapte hij wel even uit om een bezoekje te brengen. Toen de dag van zijn pensionering aangebroken was viel hij een beetje in 'het zwarte gat'. Het speet hem dat hij nooit geleerd had hoe je nu zo'n wind of watermolen in werking moet zetten. Vorig jaar kwam hij per toeval in contact met iemand die hem vertelde dat de Provinciale Overheid cursussen 'Meester-Molenaar' inrichtte, hij was onmiddelijk geinteresseerd al twijfelde hij wel. Willy: 'Een cursus volgen voor 'Meester-Molenaar', allemaal goed en wel maar ik ging naar mijn zeventigste toe hé, was het twintig jaar vroeger geweest ik had geen seconde getwijfeld, maar nu... Ik had ondertussen de voorwaarden om te mogen deelnemen en de te leren stof doorgenomen en dat zag er allemaal niet zo simpel uit. Ondertussen bleven ze mij maar aanporren: alléz jong Willy, doe mee, ge hebt nu de tijd ervoor. Enfin, ik liet me overhalen en startte met de cursus. Daarvoor moesten we naar 'het gouvernement', eerst in Brugge, daarna in Gent, de plaatsen waar de gedeputeerden van de provincie zetelen. De lessen werden de zaterdagvoormiddag gegeven, waarschijnlijk omdat er toen niemand aanwezig was. 's Voormiddags kregen we theorie: welke molens bestaan er allemaal: de staakmolen, de bovenkruier, de watermolen. Dan, de diverse molenfuncties, de wiek-verbeteringssystemen, molenonderhoud, materialenkennis, wielen en overbrengingen. Wist je dat zo'n molen uit tien à twintigduizend onderdelen bestaat?. Heel belangrijk: weerkunde, maalderijen en graansoorten, juridische aspecten, nog heel wat andere zaken en zeker niet te vergeten: de veiligheid. In de namiddag trokken we dan in groepjes naar de molens zelf, het ene groepje hier, het andere groepje daar. Je moet weten dat er in West-Vlaanderen nog heel wat molens staan, keuze genoeg... Na ongeveer zes maanden was de dag van het theoretisch examen aangebroken. Ik was met een klein hartje opgestaan, wat gaat dat worden? De vragen waren niet van dien aard dat je ingewikkelde berekeningen of zo moest gaan maken, maar waren toch niet zo simpel. Toen ik buitenkwam overliep ik alles nog een keer en kwam tot het besluit: ik heb het precies nog zo slecht niet gedaan, ik denk wel dat ik erdoor ben... en dat bleek ook te kloppen. Let op: hiermee was het nog niet gedaan, na de theoretische cursus diende ik ook nog eens 100 uren stage te gaan lopen bij erkende molenaars en daarop werd je nadien dan ook beoordeeld. Dat ging zo: we werden gedropt aan een molen, men zei tegen ons: 'Doe de deur dicht, trek uw plan en doe de molen werken'. Je moet met heel wat zaken rekening houden weet je: de molen mag niet te traag draaien want dan is het graan niet goed gemalen, hij mag ook niet te vlug draaien want dan verbrandt het graan. Je moet zeker rekening houden met het weer en de wolken in de gaten houden, komt er onweer, of storm? Als dit gebeurt kun je niet zomaar halsoverkop vertrekken, je moet de molen uit de wind zetten, de zeilen verwijderen, het mechanisme vastzetten enzovoort. Ook met de veiligheid moet terdege rekening gehouden worden, zowel wind als watermolens zijn over het algemeen toeristische attracties waar heel wat mensen, al dan niet in gezelschap van kinderen, op afkomen. Molens, zowel aangedreven door een waterloop als door wind, zijn echter uiterst gevaarlijke installaties en dit zowel van binnen als langs buiten. Als je de geschiedenis van de molens bekijkt zie je voorbeelden genoeg van mensen die gegrepen werden door de molenstenen en daarbij ledematen verloren of in het slechtste geval verpletterd werden en het leven lieten. Het spreekwoord 'Een slag van de molen krijgen' duidt op mensen die een klap van de molenwieken te verwerken kregen. De evaluatie van de stage verliep ook succesvol en zo kan ik mij nu, op mijn zeventigste, 'Meester-Molenaar noemen. Hoe een jeugddroom werkelijkheid kan worden op je oude dag...   De meeste molenaars die de stiel nog uitoefenen zijn gepensioneerden, er zijn ook wel jongeren die de opleiding gevolgd hebben maar die hebben begrijpelijkerwijze minder tijd om hun hobby daadwerkelijk in de praktijk om te zetten. De meeste molens in Vlaanderen zijn in bezit van de Vlaamse Gemeenschap, de provincies of de gemeentebesturen. In elk van deze molens kan en mag ik dankzij mijn diploma nu gaan malen, ik heb zelfs een 't huismolen' toegewezen gekregen, nl de 'Kruiskoutermolen' in Erpe-Mere (zie volgende foto).   Ik doe het enorm graag maar het is en blijft een stiel apart. Het is ook zwaar werk: als er wind is kan je de zakken graan d.m.v. een lier omhoogtrekken maar bij windstilte mag je diezelfde zakken van 50 kg op je rug nemen, trap op trap af... Aan bezoekers van zowel water-als windmolens zou ik de volgende raad willen meegeven: respecteer de veiligheidsvoorschriften, draag geen loshangende kleding die door het mechanisme zou kunnen gegrepen worden en vooral: verlies kinderen geen halve seconde uit het oog... Bron: Het Nieuwsblad. be van 25 jan 2009